Блаже Конески (с. Небрегово, Прилепско, 19 декември 1921 – Скопје, 7 декември 1993) бил македонски книжевен, културен и јавен работник, академик, поет, прозаист, есеист, книжевен историчар, лингвист, преведувач. Студирал филозофија на универзитетите во Белград и Софија. По дипломирањето работел како професор на Филозофскиот факултет во Скопје. Почесен доктор на Чикашкиот, Краковскиот и Скопскиот Универзитет. Учествувал во составувањето на правописот на македонскиот литературен јазик (1945). Втемелувач на македонистиката на Скопскиот универзитет. Редактор на Речникот на македонскиот јазик. Ректор на Универзитетот во Скопје (1958-1960). Член на МАНУ и нејзин прв претседател (1967-1975). Член на академиите во Загреб, Белград, Сараево, Чикаго, Лоѓ. Член на македонскиот ПЕН центар. Уредник на списанијата „Нов ден“ и „Македонски јазик“. Член на ДПМ од 1946 година и негов прв претседател.
Автор е на книгите: Земјата и љубовта (поезија, 1948), Македонски правопис со правописен речник, со Крум Тошев (1950), Граматика на македонскиот литературен јазик, прв дел (1952), За македонскиот литературен јазик (1952), Песни (1953), Граматика на македонскиот литературен јазик, втор дел (1954), Везилка (поезија, 1955), Лозје (раскази, 1955), Речник на македонскиот јазик (1961), Песни (1963), Историја на македонскиот јазик (1965), Речник на македонскиот јазик, книга втора, редактирал (1965), Речник на македонскиот јазик, книга трета (1966), Стерна (поезија, 1966), Ракување (поема, 1969), Јазикот на македонската народна поезија (1971), Беседи и огледи (1972), Записи (поезија, 1974), Стари и нови песни (1979), Места и мигови (поезија, 1981), Чешмите (поезија, 1984), Македонскиот 19. век, јазични и книжевно-историски прилози (1986), Ликови и теми (есеи, 1987), Послание (поезија, 1987), Тиквешки зборник (студија, 1987), Средба во рајот (поезија, 1988), Црква (поезија, 1988), Дневник по многу години (проза, 1988), Златоврв (поезија, 1989), Поезија (Константин Миладинов), читање на Блаже Конески (1989), Сеизмограф (поезија, 1989), Македонски места и теми (есеи, 1991), Небесна река (песни и препеви, 1991), Светот на легендата и песната (есеи и прилози, 1993), Црн овен (поезија, 1993).
Добитник е на наградите: „11. Октомври“, „Браќа Миладиновци“, „Ацо Шопов“, „Хердеровата награда“, „Његошевата награда“, награда на „АВНОЈ“, „Златен венец“ на Струшките вечери на поезијата, „Скендер Куленовиќ“, награда на Сојузот на писателите на СССР, награда за книжевен опус на „Мисла“, „Рациновото признание“ и „13. Ноември“.
