Венко Андоновски (Куманово, 30 мај 1964) е еден од најпопуларните македонски писатели на почетокот од 21. век. Тој е раскажувач, романсиер, драмски автор, поет, есеист, критичар и книжевен теоретичар. Завршил Филолошки факултет во Скопје. Доктор по филолошки науки. Професор на Филолошкиот факултет „Блаже Конески“ во Скопје. Член на Македонскиот ПЕН центар. Член на Друштвото на писателите на Македонија од 1990 година.
Творештво: „Нежното срце на варварот“ (поезија, 1986), „Квартот на лиричарите“ (раскази, 1989), „Фрески и гротески“ (раскази, 1993), „Адска машина“ (драма, 1993), „Бунт во домот за старци“ (драма, 1994), „Азбука за непослушните“ (роман, 1994), „Матошевите ѕвона“ (критика, 1996), „Текстовни процеси“ (критика, 1997), „Структура на македонскиот реалистичен роман“ (критика, 1997), „Словенскиот ковчег“ (драма, 1998), „Дешифрирања“ (критика, 2000), „Црни куклички“ (драма, 2000), „Папокот на светот“ (роман, 2000), „Кандид во земјата на чудата“ (драма, 2001), „Кинегонда во Карлаленд“ (драма, 2006), „Вештица“ (роман, 2006), „Граница“ (драма, 2008), „Светица на темнината“ (драма, 2010), „Олово на перница“ (драма, 2010).
Венко Андоновски е добитник на наградите: „Рациново признание“, прва награда за роман на издавачот „Зумпрес“ – Скопје, награда за најдобар драмски текст на Македонските театарски игри „Војдан Чернодрински“ – Прилеп, награда „Роман на годината“ и награда „Балканика“.
